Blog Goudstof

Het verhaal zit al heel lang in mijn hoofd en ik wilde het op papier zetten. "Het komt wel, dacht ik, als ik tijd heb." Maar steeds had ik ook andere leuke dingen te doen, dus ik liet het liggen. Tot vanavond. Luid zingend op de fiets reed ik vlak langs die plek. Die plek waar het allemaal gebeurde. Ik fiets of loop er zo vaak langs, geen punt, geen gevoelens en heel af en toe denk ik er aan terug. Maar eerder als een spannend verhaal wat ik nog kwijt moet, dan als aan een drama. 

Klik hier om een tekst te typen.

SAMEN Fluiten voor de Vrijheid!aanstaande zondag 6 november om 12 uur zie ik jullie allemaal op de Dam in Amsterdam. Er komen in ieder geval super veel mensen! Dat is nu al een feit.Bij wie moet ik gaan staan?Bij de mensen die pal achter de Joden staan en die denken dat David Icke een Holocaust ontkenner is, doordat ze de krantenkoppen in de media geloven en hem niet zelf bellen?Ik ken de man ook niet, maar vertrouw erop dat mijn oren kunnen horen en mijn ogen kunnen zien of deze man te vertrouwen is. Bovendien heeft Morry (Mordechaï) ❌ Krispijn een gesprek met David Icke gehad waarin hij David op de man af vraagt hoe hij over de holocaust denkt. Mordechaï is zelf Jood, dus waarom zou hij vanuit zijn rol als organisator van Samen Voor Nederland iemand binnenhalen die tegen zijn eigen volk is of de gruwelijkheden uit de WO2 ontkent?Of bij de mensen die tegen inmenging zijn van het WEF (blijkt steeds en steeds meer, zie bericht van gisteren over dat Kaag wil dat banken transacties boven de 100 euro gaan monitoren, ze is niet lekker), voor de Vrijheid van Meningsuiting zijn, vóór überhaupt van Vrijheid van uiting van geloof (dus zéker ook de Joden, want die zijn ook onder ons, ik ken er intussen een aantal), gender of wat dan ook, voor een open en transparante politiek, tegen Rutte en zijn huidige kabinet, maar vóór een nieuwe samenleving waarin iedereen veilig, vrij en gemoedelijk naast elkaar kan leven.Ik ga daar met iedereen staan, tussenin, SAMEN. CIDI fluit maar naar ons of David Icke; ik ben super nieuwsgierig naar jullie en ik kom zeker met jullie kennismaken, want al die boeken die ik heb gelezen over de concentratiekampen zijn me niet in de koude kleren gaan zitten. Dus ik kom praten, want wat me het meest heeft geïntrigeerd van de Holocaust: hoe heeft het zover kunnen komen, stapje voor stapje, waarvan de omstanders steeds dachten: "Ach, zo'n vaart zal het wel niet lopen. Maakt toch niet uit dat de Joden hun winkels moeten sluiten?"....ik heb er van geleerd dat mensen dus wel degelijk te besturen zijn, dat zie je maar aan de coronacrisis, maar ook nu met de boeren, de bakkers of .....de grootste massa denkt nu: "Ach, zo'n vaart zal het wel niet lopen, dat de boeren hun land moeten verkopen, ze vinden vast wel werk. Dat de bakkers hun deuren moeten sluiten, ja vast beter voor het Klimaat....." En iedereen laat het toe (ps. gaat alleen om de indoctrinatie van een heel volk!). Tot er helemaal niets van Nederland over is. Ik kom bij jullie staan voor hetzelfde doel VRIJHEID.... misschien wel met oordoppen in.....

De jaarlijkse oefening bij de Hoogwaterbrigade in september. Kampen heeft een een ingenieus systeem om haar tegen hoogwater te beschermen. Er zijn meer dan 250 vrijwilligers die elk moment oproepbaar zijn, maar daarvoor moeten ze wel elk jaar oefenen dus. In 2003 kwam ik in Kampen wonen, in de Voorstraat, een studentenflat met naast mij een leuke buurvrouw. Toen ik hoorde dat de Hoogwaterbrigade vrijwilligers zocht, spoorde ik mijn buurvrouw aan om met me mee te gaan en zo kwamen we als enige twee vrouwen terecht in een zee van mannelijke vrijwilligers, meer dan 250.  Oh wat vond ik dat mooi, die ogen op ons gericht alsof we buitenaardse wezens waren.

Ja, daar zat ik dan, achter mijn bureau op zolder aan mijn scriptie. Het ziet er gezellig uit, hè? Waar het voor de één een chaos is, is het voor mij een fase van rust. Alles op mijn bureau ligt dan weliswaar door elkaar, maar ik weet precies waar het ligt. Ga ik opruimen, dan ben ik het overzicht kwijt. Is het klaar, dan pas ruim ik op en is er weer ruimte voor een volgende actie of creatieve fase. 

Er is helemaal niemand op straat, het is verlaten en doodstil. Je hoort alleen het tikken van het voetgangerslicht. De persoon in de auto staat te wachten, tot het groen wordt om linksaf te slaan. Maar als het nu eens geen groen wordt, wat gebeurt er dan?

Mijn moeder zei dit altijd tegen me, als we samen op straat liepen; "Rechtop en borst vooruit".

Ik staar wat voor mij uit. In mijn hoofd blijven zich beelden afspelen en zinnen voorbij schieten die ik juist op LinkedIn of Facebook las. Afgelopen september begon ik een MBA opleiding. Niets voor mij eigenlijk, maar ik wil toch een beetje mee kunnen praten met die directeuren die hele bomen opzetten over de toekomst van hun organisatie, zodat ik ze gunstig kan informeren over de opbouw van diezelfde organisatie. Wat dat betreft zijn bestuurders net politici; volledig hun eigen koers varend en narcistisch tot en met. Waarom ik dan juist dit werk als organisatieadviseur en interim-manager doe? Ik denk een beetje menselijkheid aan toe te voegen. En bovendien vind ik het zo super belangrijk dat bijvoorbeeld in de gehandicaptenzorg nooit uit het oog wordt verloren voor wie die organisaties zijn opgezet. En dat wil ik vanuit mijn tenen kenbaar maken. 

Het sneeuwt en ik loop over straat naar een winkel. Ik zie in mijn ooghoek een schim van een man en een vrouw met een kinderwagen en loop door in de veronderstelling dat ik hen toch niet ken. Maar wacht! Het is een man die ik sprak op een super gezellig feestje, (waar je kon dansen, je weet het misschien nog wel hoe dat gaat....) en hij was daar met zijn vrouw. Ik vroeg hem toen: "Hebben jullie eigenlijk geen kinderen?" en hij antwoordde: "Nee, dat lukt niet, dus we laten het maar zo."

Wat het nu te maken heeft met de komst van mijn gast van zaterdag, dat vertel ik in het filmpje.

Zie hiernaast deze vrouw, een tikje onzeker, maar ook vol nieuwsgierigheid en trots de lens inkijkend. Deze foto werd gemaakt in augustus 2016. 

Mensen vragen me wel eens, wat doe je nu eigenlijk?