In het hol van de LEEUW! bij de Volkskrant

Hier sta ik dan, een beetje zenuwachtig. Want over tien minuten na deze foto, ga ik in gesprek met Maarten Keulemans, wetenschapsjournalist van de Volkskrant. Hartje Amsterdam, auto geparkeerd in de stad waar ik vaak naar toegereden ben om te demonstreren tegen de coronamaatregelen, ga ik juist met iemand in gesprek die schrijft voor de MSM, die velen zo wantrouwen. 

Vroeger las ik regelmatig de Volkskrant. De krant die op zaterdag het Volkskrant magazine heeft en waar ik, onder het genot van sloten thee, smulde van de achtergrondverhalen. Ik kende Maarten Keulemans niet, totdat ik Jan Bonte interviewde (2021) en voor het eerst van Maarten hoorde. Nu ik sinds november 2022 op Twitter zit, zie ik allerlei dingen van Maarten en Jan voorbij komen en tja.....daar vind ik wel wat van. Ze schelden elkaar uit en ik denk dan: "Zo kan je toch niet meer naar de inhoud luisteren?" De krant was in ieder geval voor mij iets waar verhalen in stonden over de dingen die gebeurden en die ik af en toe las, met moeite, omdat het altijd over dood, verderf en ruzie ging. Je kent vast wel het liedje 'Als ik de baas zou zijn van het journaal....' van Kinderen voor Kinderen 5. ." ......de hele wereld werd meteen een beetje liever, want ik negeerde alle narigheid totaal."  1984. Toen was ik 7 jaar en dan hoor je dit. Ja, inderdaad, het slaat toch eigenlijk ook nergens op alleen de narigheid te benoemen en te verslaan? Van eenzijdige berichtgeving en belangen (lees verdienmodellen) om dingen wel of niet te benoemen, had ik destijds in ieder geval gelukkig geen kaas gegeten. 

Toen in Nederland de coronacrisis uitbrak en ik van zeer dichtbij mensen leerde kennen: artsen, professoren en wetenschappers die echt heel veel kennis hadden van het coronavirus, het ziekteverloop, mogelijke behandelingen enz., die niet in het nieuws kwamen, vond ik dat zeer vreemd. Waarom wordt de ene viroloog wel gevraagd en de ander niet? Ik was niet de enige natuurlijk die dit zag. We stonden met z'n allen aan de zijlijn van het voetbalveld en we konden de spelers aanraken, bevragen en volgen. Dus deze keer konden we ook zelf uitzoeken hoe we aan het nieuws kwamen en wie we geloofden. We konden zelf zien wat de grote massa voorgehouden werd. 

Inmiddels heb ik gisteren Maarten Keulemans gesproken. Een leuk gesprek met een verrassende wending, dacht ik toen het net klaar was. Achteraf thuis, had ik er toch een raar gevoel over. Ik vond het moeilijk om erachter te komen wat het nu precies is en ik weet het nu nog niet zo goed. Misschien ben ik er de komende dagen uit. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. Het gesprek is zaterdag 4 maart om 19 uur online te beluisteren via mijn YouTube pagina, abonneer je gratis om geen uitzending te hoeven missen. 

Ps. eventuele reacties kunnen hieronder (let op! is openbaar) en anders in reply op deze tekst (naar mijzelf en dus niet openbaar).