Hij zat tegenover me in een lichte kamer en we raakten aan de praat over zijn hobby. Ik ken hem wel een beetje van eerdere ontmoetingen en praten over ditjes en datjes gaat me erg gemakkelijk af, dus tot zover ging het goed.
Ondanks dat ik hem ken, was ik wel een beetje zenuwachtig, want ik had bedacht dat hij de eerste ondernemer zou zijn op wie ik mijn verhaal kon oefenen. Al gauw bleek het doel van het gesprek voor hem niet duidelijk. Hij vroeg me wat ik eigenlijk kwam doen. Oei....ja, wat was eigenlijk mijn doel?
Wilde ik dat hij mij gelijk ging inhuren? Nee, ik bedacht dat ik hem wilde duidelijk maken wat mijn verhaal was en of het op een duidelijke manier bij hem overkwam, kortom of hij begreep wat Gouddenker inhield? Wat deed ik dan? Als ondernemer was hij te eigenwijs om naar een ander te luisteren, vertelde hij. Om het feest compleet te maken, noemde ik dat ik een soort maatschappelijk werker voor ondernemers ben en toen was ik hem volledig kwijt!
Ik ging naar huis met het idee dat het een halve afgang was. Ik dacht eerst dat het stom was wat ik had gedaan. Ik vroeg me af of ik me niet beter had moeten voorbereiden. Maar halverwege de fietstocht bedacht ik me dat ik er alleen maar van kon leren. Wat was er nu feitelijk misgegaan, want er hing immers niets van af? Doordat deze man mij vragen stelde, kreeg ik inzicht in hoe ik dingen anders aan kan pakken. En dat doe ik vanuit mijn werk als Gouddenker ook bij anderen en dat om inzicht te verschaffen.
Twee maanden later, ben ik heel wat gesprekken verder. Ik merk dat ik gewoon niet gefocust hoef te zijn op dat ik perse mijn verhaal over Gouddenker goed aan de man moet brengen, maar dat het vooral leuk is om andere mensen te ontmoeten en te zoeken naar gelijkgestemdheid. Dat levert zoveel lol op en vooral gespreksstof. En het brengt me op allerlei ideeën.
Wat was jouw blunder en hoe heb je dat opgelost?
Reactie plaatsen
Reacties